W ostatnich trzech latach w Polsce udzielono ponad 124 miliony teleportad. To nie eksperyment – to rzeczywistość systemowa. Coraz więcej lekarzy, szczególnie w POZ i opiece specjalistycznej, łączy pracę stacjonarną z konsultacjami zdalnymi. Dobrze wdrożona telemedycyna nie jest półśrodkiem – jest narzędziem systemowego porządkowania dostępu do świadczeń.
1. Teleporada to pełnoprawna forma usługi medycznej
Zgodnie z ustawą o zawodzie lekarza (art. 42 рот. 1), badanie i diagnoza mogą zostać przeprowadzone z wykorzystaniem systemów teleinformatycznych. Konsultacja zdalna nie jest formą gorszej jakości – podlega tym samym wymogom etycznym, formalnym i merytorycznym co wizyta w gabinecie. Lekarz podejmuje decyzje diagnostyczne i terapeutyczne na podstawie dokumentacji, wywiadu i zgodnie z aktualną wiedzą medyczną – niezależnie od formy kontaktu.
2. Telemedycyna odpowiada na realne potrzeby pacjentów
Z badań SW Research (2023):
- 83% Polaków korzystało z telemedycyny,
- 56% wykorzystuje ją w leczeniu przewlekłym,
- 50% w sytuacjach nagłych, gdy brak było dostępu do placówki.
На практике это означает,, że telemedycyna nie jest dodatkiem, lecz stałym elementem ścieżki leczenia dla znacznej grupy pacjentów. Daje realną odpowiedź na problemy z dostępnością do świadczeń – zwłaszcza w mniejszych ośrodkach.
3. Zakres zastosowań jest szeroki
Najczęstsze formy:
- przedłużenie leczenia (e-recepty, e-ZLA),
- analiza wyników badań,
- kontrola pacjentów przewlekle chorych,
- wstępna selekcja (triage),
- edukacja zdrowotna,
- telemonitoring pacjentów z chorobami przewlekłymi.
4. Telemedycyna to także organizacja pracy
Wprowadzenie konsultacji zdalnych pozwala:
- odciążyć gabinety z prostych przypadków,
- zminimalizować opóźnienia w dostępie do lekarza,
- skrócić czas administracyjny,
- poprawić ergonomię i elastyczność pracy zespołów medycznych,
- zwiększyć dostępność lekarzy bez pogarszania jakości.
5. Nie zastępuje, lecz uzupełnia
Konsultacja zdalna nie zastępuje badania fizykalnego, ale może być skutecznym narzędziem w wielu sytuacjach klinicznych. Kluczem jest trafny dobór przypadków, zachowanie standardów i jasne granice odpowiedzialności.
6. Wyzwania: dane, edukacja, jakość, zaufanie
W polskich realiach nadal potrzebne są:
- standaryzacja narzędzi i jakości usług,
- edukacja pacjentów i lekarzy,
- lepsze wsparcie ergonomiczne i prawne w systemach,
- klarowne zasady ochrony danych medycznych,
- przeciwdziałanie nadużyciom i „pseudomedycznym” platformom.
7. Patologie rynku: “rec**tomaty” i telekonsultacje bez odpowiedzialności
Dynamiczny rozwój rynku usług zdalnych spowodował, że obok rzetelnych podmiotów medycznych pojawiły się także firmy, których celem jest nie leczenie, lecz masowe wystawianie e-recept – często bez rzeczywistej oceny stanu zdrowia pacjenta. Tak zwane „rec**tomaty” – zautomatyzowane formularze prowadzące do wystawienia recepty – nie mają nic wspólnego z opieką zdrowotną.
To nie tylko obniża prestiż zawodu lekarza, ale też zaburza rynek i zagraża bezpieczeństwu pacjentów. Z perspektywy lekarzy, wiąże się to z ryzykiem odpowiedzialności zawodowej, prawnej i reputacyjnej. Przeciwdziałanie temu zjawisku jest dziś koniecznością – zarówno dla ochrony zdrowia publicznego, jak i integralności zawodu medycznego.
Резюме
Telemedycyna nie jest zagrożeniem dla zawodu lekarza, lecz szansą na jego racjonalne przekształcenie. To narzędzie, które pozwala odzyskać czas, poprawić dostępność i jakość opieki oraz zadbać o organizację pracy zespołów medycznych. Nie chodzi o rewolucję. Chodzi o ewolucję – mądrą, opartą na wiedzy, standardach i odpowiedzialności.
Chcesz wiedzieć więcej: https://medweb.com.pl
